elen
elen

Φιλοσοφία και Τέχνες – ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

Ε.Α.Π. > ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ > Μεταπτυχιακά > Εξαμηνιαία > Φιλοσοφία και Τέχνες (ΦΙΤ) > Φιλοσοφία και Τέχνες – ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

ΦΙΤ50 Φιλοσοφία-Επιστήμη και Λογοτεχνία

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ50
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Πρώτο (1ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η λογοτεχνία απασχολεί τους φιλοσόφους από την αρχή της φιλοσοφίας. Στην Πολιτεία ο Πλάτων κατήγγειλε την ποίηση ως απλή μίμηση. Η αρχαία τραγωδία, ωστόσο, χωρίς αμφιβολία, είναι ένα φιλοσοφικότατο είδος και οι διάλογοι του Πλάτωνος, πέρα από αμιγώς φιλοσοφικό, έχουν και ύψιστα λογοτεχνικό ενδιαφέρον. Η φιλοσοφία, την σύγχρονη εποχή, πλησιάζει πολύ σε ορισμένες εκφάνσεις της, το λογοτεχνικό λόγο, ιδίως εκείνο του μυθιστορήματα. Τα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα, του Καμύ, του Προυστ, του Τζόυς, του Μπέκετ, κ.ά. έχουν πρωτογενές και μεγάλο θεωρητικό ενδιαφέρον και ταυτόχρονα είναι αυθεντικοί τρόποι κατανόησης της περιρρέουσας πραγματικότητας, συντελώντας έτσι σε μια επιστημολογία της καθημερινής ζωής. Η φιλοσοφία της λογοτεχνίας θέτει την επιστημολογική εννοιολόγηση των έργων, των βασικών δομών τους και των κατηγοριών ερμηνείας τους. Η σχέση μεταξύ λογοτεχνίας και φιλοσοφίας υπήρξε ανταγωνιστική στον Πλάτωνα και μέσω αυτού ο ανταγωνισμός εγκαθιδρύθηκε ακόμη περισσότερο. Από αυτόν και έπειτα, ορισμένοι φιλόσοφοι έθεσαν με πλατωνική ζέση ότι πρέπει να αποκλείονται – στον Πλάτωνα, ακόμη και να τιμωρούνται – οι καλλιτεχνικές επιθυμίες να παράγει κανείς λογοτεχνικά αντικείμενα, αν θέλει κάποιος να γίνει σοβαρός, πραγματικός και αξιοπρεπής στοχαστικός άνθρωπος. Στο μεταγενέστερο έργο του ο Πλάτων δέχθηκε την ποίηση ως θεϊκή μανία (Φαίδρος). Ωστόσο, είναι περισσότερο από προφανές ότι σε αυτόν τον ίδιο η διάκριση φιλοσοφίας και λογοτεχνίας δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρη, όπως φαίνεται από το ίδιο είδος των φιλοσοφικών διαλόγων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, ακόμη και αφού επέκρινε την ιδέα της καλλιτεχνικής αναπαράστασης ως μίμησης, δηλαδή ως τρίτο βαθμό απομάκρυνσης από την πραγματικότητα, ωστόσο ο ίδιος δεν σταμάτησε να δίνει με τη γραφίδα του μύθους και περιγραφές σχεδόν μυθιστορηματικές. Από τον Αριστοτέλη και μετά, η ποιητική συνιστά μια συνάντηση λογοτεχνίας και επιστήμης. Στη σύγχρονη εποχή, ο Σαρτρ για παράδειγμα συνενώνει τη φιλοσοφία με τη λογοτεχνία. Φυσικά η θεματική θα περιλαμβάνει αντίστοιχες προσεγγίσεις για ζητήματα επιστήμης και λογοτεχνίας στη διαχρονία του ελληνικού πολιτισμού. Η Θεματική Ενότητα θα αποτυπώνει την εξέλιξη των φιλοσοφικών-επιστημολογικών θεωριών για τη λογοτεχνία αλλά και τα ζητήματα φιλοσοφίας και επιστήμης που εντοπίζονται σε ελληνικά λογοτεχνικά κείμενα.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Προτείνουν τρόπους αξιοποίησης της φιλοσοφικής έρευνας για τη δημόσια παρουσίαση της λογοτεχνίας («Αισθητική των λογοτεχνικών τεχνών»).
  • Γνωρίζουν και να αναθεωρούν τις εδραιωμένες θεωρίες σχετικά με την πορεία της λογοτεχνίας και να καταδεικνύουν τη σχέση των φιλοσοφικών αντιλήψεων με τις ευρύτερες αισθητικές και πολιτισμικές διεργασίες.
  • Τεκμηριώσουν τη σχέση ανάμεσα στην ανάπτυξη των διαφόρων λογοτεχνικών μορφών και τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας.
  • Αποφαίνονται για την παρούσα κατάσταση της λογοτεχνίας και να αξιολογούν τις νέες αισθητικές κατευθύνσεις.
  • Σχεδιάζουν εκπαιδευτικές ή/και καλλιτεχνικές δράσεις που έχουν στόχο τον αισθητικό εγγραμματισμό του ευρύτερου κοινού στο λογοτεχνικό φαινόμενο.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Αρχαία μεταφυσική και λογοτεχνία.
  • Μεσαιωνική φιλοσοφία των λογοτεχνικών ειδών.
  • Η συγκρότηση των νέων φιλοσοφικών θεωριών για τις λογοτεχνικές μορφές μετά την Αναγέννηση. Η ανάπτυξη του ακαδημαϊσμού.
  • Επιστήμες και λογοτεχνικά είδη τον 19ο αιώνα και 20ό αιώνα: Επιστήμη, τεχνολογία, η ανάδυση του τεχνοεπιστημονικού πολιτισμού και η ανάπτυξη του λογοτεχνικού μοντερνισμού.
  • Φιλοσοφία και Επιστήμες στη νεώτερη και σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤ51 Φιλοσοφία και Θέατρο

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ51
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Πρώτο (1ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Ο Αριστοτέλης με την «Ποιητική» του εγκαινίασε τη φιλοσοφική ενασχόληση με το θέατρο, ιδίως την τραγωδία. Είναι γνωστό ότι η αρχαία τραγωδία είχε πολύ στενές σχέσεις με την φιλοσοφία και αποτελεί τεκμήριο της ανάπτυξης της φιλοσοφικής σκέψης στην κλασική Αθήνα. Το θέατρο, πέρα από τη γραφή και το κείμενο, παραπέμπει στις τέχνες της επιτέλεσης (performance) και στην ιδέα της πράξης. Η κεντρική προβληματική στρέφεται γύρω από τον ορισμό του θεάτρου ως μια τέχνη κατά την οποία τα ανθρώπινα όντα αναπαριστούν την ανθρώπινη δράση που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει, σε έναν προσδιορισμένο χρόνο και τόπο. Η απουσία κειμένου, θεατρικού συγγραφέα, ηθοποιών, σκηνής και θεάτρου μοιάζει να μην είναι απαγορευτική. Φυσικά, θέατρο είναι κυρίως τα έργα του κλασικού ρεπερτορίου, αλλά και όλες οι κοινωνικές εκδηλώσεις και ομαδικές εκφράσεις έχουν κάτι το θεατρικό, κάτι που εφιστά την προσοχή του κοινού. Ήδη, οι Στωικοί είχαν θέσει ότι ο κόσμος είναι μια μεγάλη σκηνή θεάτρου, όπου ο καθένας επιτελεί ένα ρόλο, έτσι ώστε η θεατρική σκηνή να αποτελεί μια έκφραση μόνο της γενικότερης κοσμικής σκηνής. Ωστόσο, ένα πράγμα που διαχωρίζει το καλλιτεχνικό θέατρο από τη «σκηνή του κόσμου» είναι η ύπαρξη της πλοκής. Πιο σημαντική είναι η σχέση μεταξύ θεάτρου και ηθικής. Το θέατρο συνδυάζει τις πράξεις που τραβούν την προσοχή μας με ένα βαθιά ηθικό ενδιαφέρον που απαιτεί τη δέσμευση του θεατή, κάτι που ενέχει μια ισχυρή ηθική διάσταση. Η αρχαία τραγωδία όπως και το θέατρο του Σαίξπηρ αποτελούν μια σχολή ηθικής. Έτσι το θέατρο ξαναβρίσκει την καθημερινή ζωή μέσα από την αναπαράσταση.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Αναλύουν και παρουσιάζουν φιλοσοφικά στο κοινό παραδείγματα θεατρικού λόγου.
  • Αποκωδικοποιούν τη θεατρική δράση και να τεκμηριώνουν φιλοσοφικά τις θέσεις των απόψεων που εμπλέκονται.
  • Εντοπίζουν και παρουσιάζουν την θεσμική διάσταση των ισχυρισμών αλήθειας του κυρίαρχου μοντέλου της θεατρικής αναπαράστασης.
  • Αποτιμήσουν την ηθική διάσταση κρίσιμων αισθητικών και αναπαραστατικών αποφάσεων στα θεατρικά έργα.
  • Συμμετέχουν σε διαδικασίες διαμόρφωσης αισθητικής, θεατρικής πολιτικής.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Οι απαρχές του θεάτρου. Η αρχαία τραγωδία: η σημασία της θεατρικής εμπειρίας. Ο αριστοτελικός ορισμός της τραγωδίας.
  • Η μεσαιωνική έκλειψη του θεάτρου – το θρησκευτικό θέατρο.
  • Το θέατρο του Σαίξπηρ και η φιλοσοφία.
  • Το μοντέρνο θέατρο – από τον νατουραλισμό στο παράλογο και το θέατρο χωρίς κείμενο.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤ52 Φιλοσοφία και Κινηματογράφος

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ52
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Ελληνική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Πρώτο (1ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η κριτική σκέψη στη διασταύρωση μεταξύ φιλοσοφίας και κινηματογράφου υπήρχε από τα πρώτα ήδη χρόνια του κινηματογραφικού μέσου. Όχι μόνο οι φιλοσόφοι έχουν γράψει για τον κινηματογράφο (π.χ. Henri Bergson, Maurice Merleau-Ponty, Gilles Deleuze, Stanley Cavell), αλλά και σχολιαστές και μελετητές έχουν στραφεί τακτικά σε φιλοσοφικές ιδέες, στην προσπάθεια να κατανοήσουν τον κινηματογράφο ως μια ξεχωριστή μορφή τέχνης και εμπειρία (André Bazin, Siegfried Kracauer). Ο κινηματογράφος συνδέονταν τακτικά με διάφορους κλάδους της φιλοσοφίας (π.χ. Αισθητική, Ηθική, Οντολογία). Τα τελευταία χρόνια μιλούμε για ένα νέο κλάδο που αναπτύσσεται μεταξύ φιλοσοφίας και κινηματογράφου με συνθετικό τρόπο και εξετάζει βασικές φιλοσοφικές έννοιες όπως ο χώρος και χρόνος, η πρόσληψη (perception) και η φαντασία, κ.ά. Η ανάπτυξη της φιλοσοφίας του κινηματογράφου οφείλεται σε σημαντικούς φιλοσόφους που ασχολήθηκαν με τον κινηματογράφο (Deleuze, Cavell, Badiou, Rancière, κ.ά.). Πέρα από το ζήτημα της τέχνης, τα μέσα επικοινωνίας και πρόσληψης έχουν εγγενή και καίρια σχέση με τον στοχασμό, καθώς είναι αυτά που προσφέρουν στον νου τα αντικείμενα της σκέψης. Από αυτή την άποψη, ο κινηματογράφος συνδέει το φιλμ με την ίδια τη διαδικασία της σκέψης και την ανάγκη της κριτικής αποτίμησης των στοχαστικών αναπαραστάσεων. Έτσι, η φιλοσοφική διερεύνηση του κινηματογράφου δεν περιορίζεται σε παραδείγματα συγκεκριμένων ταινιών αλλά εξετάζει γενικότερα ζητήματα που τοποθετούνται στο σταυροδρόμι μεταξύ θεάματος και νόησης, οπτικής και συνείδησης, αντίληψης και λογικής. Από αυτό την προοπτική, η φιλοσοφία του κινηματογράφου μπορεί να εξετάζει θέματα όχι μόνο αισθητικής αλλά και ηθικής: για παράδειγμα, πως αναπαριστώνται ηθικά προβλήματα που γεννιούνται από ζητήματα όπως ο πόλεμος, οι αποτυχίες στις ανθρώπινες σχέσεις, η επίδραση στο περιβάλλον, κ.ά., περνώντας από μια γνωσιακή αντίληψη περί κινηματογράφου σε μια ηθική διερεύνηση. Κυρίως, όμως, η φιλοσοφία του κινηματογράφου εντάσσεται σε μια φιλοσοφία των μέσων η οποία θέτει την κατάσταση, το ρόλο και τη λειτουργία των ταινιών σε μια νέα προοπτική.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Συλλάβουν και να περιγράψουν τον κινηματογράφο/τηλεόραση ως εγγενώς αναστοχαστικά και νοητικά φαινόμενα.
  • Διακρίνουν τις διαφορετικές φιλοσοφικές θεωρίες και θεωρητικές προσεγγίσεις του κινηματογράφου / τηλεόρασης.
  • Προσδιορίζουν και αποτιμούν τις κοινωνικές συνέπειες της κινηματογραφικής / τηλεοπτικής τεχνολογίας.
  • Αναγνωρίζουν το γεγονός ότι οι κινηματογραφικές / τηλεοπτικές εικόνες συγκροτούνται με θεσμικό τρόπο σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια.
  • Αναδεικνύουν τη σημασία του ρόλου της ψυχο-νοητικής συγκρότησης των θεατών στη διαμόρφωση και νομιμοποίηση συγκεκριμένων κινηματογραφικών / τηλεοπτικών επιλογών.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Βιομηχανικές Επαναστάσεις και δημιουργία και εξέλιξη του κινηματογράφου.
  • Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση ως μηχανισμοί πρόσληψης (perception).
  • Ο κινηματογράφος και τα νέα εικονιστικά ΜΜΕ ως θεωρητικοί, θεσμικοί λόγοι.
  • Πολιτικές κινηματογραφικής/τηλεοπτικής αναπαράστασης.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤ53 Φιλοσοφία και Μουσική

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ53
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Δεύτερο (2ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η φιλοσοφία της μουσικής διακρίνεται από την μουσικολογία. Στην εποχή μας η μουσική είναι πανταχού παρούσα, σε σημείο που αντικαθιστά σε πολλές περιπτώσεις τους φυσικούς ή τεχνητούς ήχους. Από την μουσική που ακούει κανείς από τα ακουστικά του κινητού του έως την ambient μουσική στα πολυκαταστήματα ή τα ασανσέρ, μοιάζει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει παρά μόνο εμβαπτιζόμενος σε συνεχή μουσικά ακούσματα. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορούμε να αναρωτηθούμε κατά πόσο ακούμε πραγματικά και συνειδητά μουσική. Μήπως αυτή η τελευταία έχει αποβεί ένα συνθετικό προϊόν παρά η εμπειρία μιας τέχνης; Επιπλέον, η μουσική φαίνεται ότι διαπλάθει το περιβάλλον μας, έτσι ώστε να γίνεται αντιληπτή ως το soundtrack της καθημερινής ζωής. Αυτό μετατρέπει την καθημερινότητα σε ένα εικονιστικό περιβάλλον. Η μουσική φαίνεται να διατρέχει αδιάκριτα το χώρο, από την ιδιωτική στη δημόσια σφαίρα, με τρόπο που οι συνειδήσεις να χαρακτηρίζονται ως διάχυτες συνειδήσεις. Ήδη, ο Πλάτων έθετε ότι η μουσική αποδεικνύει την αλληλεπίδραση της ψυχής με την πολιτεία. Η φιλοσοφία της μουσικής οφείλει να διακρίνει τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής διασποράς της εποχής μας και ταυτόχρονα να επανεύρει το πνεύμα των μεγάλων μουσικών συνθέσεων και των δημωδών σχετικών παραδόσεων. Η σχέση με τη μουσική μπορεί να ενισχύσει τον στοχασμό, την κριτική πρόσληψη του περιβάλλοντος και της καθημερινότητας και να θέσει πρότυπα αισθητικής ευαισθησίας.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Προσδιορίζουν τις διαφορετικές φιλοσοφικές / θεωρητικές προσεγγίσεις που ακολουθούνται για τη μελέτη της μουσικής παρουσίας στη δημόσια σφαίρα.
  • Εντοπίζουν τις θεωρητικές ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου πεδίου, μολονότι προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς και επαγγελματικούς χώρους.
  • Αναγνωρίζουν και αποκωδικοποιούν τον ρόλο των θεσμών και των διαδικασιών που συμμετέχουν στην κατασκευή της μουσικής αισθητικής
  • Συνοψίσουν τους τρόπους με τους οποίους μελετάμε τις τάσεις και συμπεριφορές του μουσικόφιλου κοινού και να καταδείξουν τους τρόπους με τους οποίους τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να ενσωματωθούν σε δράσεις επικοινωνίας της μουσικής.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Η ιστορία, το παρόν και το μέλλον της μουσικής γλώσσας.
  • Θεωρίες αναπαράστασης και πρόσληψης της μουσικής στον δημόσιο χώρο.
  • Συμπεριφορές, τάσεις και συμμετοχή του ακροατή σε ζητήματα μουσικής αισθητικής.
  • Η μουσική αναπαραγωγή ως τρόπος κατασκευής της δημόσιας σφαίρας.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

ΦΙΤ54 Αισθητική και Επιστημολογία

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ54
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Δεύτερο (2ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η επιστημολογία είναι ο λόγος περί επιστήμης που έχει αντικαταστήσει την παλαιά γνωσιοθεωρία που εξέταζε τη γνώση της προ-μοντέρνας επιστήμης. Η επιστημολογία σε σχέση με την αισθητική εξετάζει κατά πρώτον την επιστήμη της Αισθητικής που θεμελιώθηκε στη Γερμανία την εποχή του Διαφωτισμού. Η φιλοσοφική αισθητική παραδοσιακά ταλαντεύεται μεταξύ μιας θεωρίας της γνώσης και μιας θεωρίας περί τέχνης. Η τέχνη συχνά υπόκειται σε θετικιστικές, επιστημονικές αναλύσεις από τη μεριά της ψυχολογίας, της νευρολογίας, της κοινωνιολογίας, κλπ. Αυτό στο οποίο αναφέρεται η σχέση της επιστημολογίας με την αισθητική είναι ότι χρειαζόμαστε μια επιστημολογία της αισθητικής – μια θεωρία για το πώς γνωρίζουμε τον κόσμο μέσω της αισθητικής εμπειρίας. Υπάρχουν άραγε καθαρά αισθητικά δεδομένα, διακριτά από τις υπόλοιπες εμπειρίες; Είναι πιθανόν ότι η αισθητική καλύπτει την κανονιστική διατύπωση ορισμένου τύπου εμπειριών (της ωραιότητας, της αισθητικής ηδονής ή του Υψηλού). Από την άλλη, είναι πιθανό η αισθητική να αναφέρεται σε συνειδησιακά πρότερα, ανεξάρτητα από τις αισθητικές εμπειρίες. Η σύγκριση των φιλοσοφιών του Πλάτωνος, με την εστίασή του στην έννοια του κάλλους, και του Καντ με την ανάδειξη της ιδέας του Υψηλού καταδεικνύει τη σύγχρονη εξέλιξη της επιστημολογίας της αισθητικής. Τι είδους επεξηγηματικά μοντέλα παρέχει άραγε η επιστημολογία της αισθητικής και ποια είναι η σχέση μεταξύ φαντασίας και γνώσης; Ήδη ο Αριστοτέλης είχε θέσει ότι δεν υπάρχει γνώση χωρίς φαντασία. Η επιστημολογία της αισθητικής αποπειράται να διευκρινίσει τους όρους και τους τύπους αυτής της σχέσης.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες αναμένεται να είναι σε θέση να:

  • Αξιοποιήσουν τις σύγχρονες προσεγγίσεις για την φιλοσοφική, θεωρητική ανάλυση στο πλαίσιο ενός εκθεσιακού χώρου.
  • Σχεδιάσουν παρουσιάσεις και εκθέματα με άξονα τις επιστήμες και την αισθητική.
  • Αναπτύξουν εκπαιδευτικές δράσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα για ένα αισθητικό-επιστημονικό δρώμενο.
  • Δημιουργήσουν ολοκληρωμένες εμπειρίες για τους θεατές καλλιτεχνικών δρώμενων.
  • Σχεδιάσουν τις δράσεις εξωστρέφειας ενός αισθητικού χώρου επιστημών και τεχνών

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Σύγχρονες προσεγγίσεις και εκπαιδευτικά εργαλεία για την εκπαίδευση στις επιστήμες και την αισθητική.
  • Ανάπτυξη εκθεμάτων επιστήμης και αισθητικής.
  • Ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων επιστημολογίας/ αισθητικής σε μουσεία επιστημών και τεχνών.
  • Τεχνικές εξωστρέφειας για μουσεία επιστημών και τεχνών.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤ55 Φιλοσοφία, Φύλο και Τέχνες

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ55
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Δεύτερο (2ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η φεμινιστική θεωρία της τέχνης αποτελεί μια ερευνητική κατεύθυνση από τις πλέον συναρπαστικές και νεωτερικές σήμερα. Η φεμινιστική θεωρία εστιάζει στις γυναίκες ως καλλιτέχνιδες, μαικήνες, θεατές και θέματα της τέχνης. Η φεμινιστική θεωρία θέτει με επιτακτικό τρόπο το ζήτημα του γυναικείου φύλου, δηλαδή την ιδέα της θηλυκότητας και την εμπειρία του να είσαι γυναίκα σε σχέση με το πεδίο της τέχνης. Η φεμινιστική θεωρία εξετάζει τους λόγους αποκλεισμού των γυναικών από την καλλιτεχνική παραγωγή παράλληλα με την πλούσια παρουσία τους ως θέματα των καλλιτεχνικών αναπαραστάσεων. Η θεωρητική πραγμάτευση έχει σκοπό: να αποκαταστήσει την αξία των γυναικών και των καλλιτέχνιδων στην τέχνη – να ασκήσει κριτική στους θεσμούς, στις αυθεντίες και τις ιδεολογίες που αποκλείουν τις γυναίκες και να αναλύσει τις αντιστάσεις από τη μεριά των γυναικών – να αναθεωρήσει τη θέση των γυναικών που παραδοσιακά αποδίδεται σε αυτές και, επομένως, να επαναπροσδιορίσει το γυναικείο υποκείμενο καλλιτεχνικής παραγωγής και θέασης. Πέρα από τον φεμινισμό, τίθεται γενικότερα το ζήτημα του φύλου, της ομοφυλοφιλίας, της παρουσίας ΛΟΑΤΚΙ και της θεωρίας Queer. Η θεωρία Queer διακρίνεται ως μια προσπάθεια αποστασιοποίησης από κάθε έμφυλη υποστασιοποίηση και από ένα αίτημα επανεξέτασης του κανονικού και του κανονιστικού στο επίπεδο του φύλου. Έτσι, προσεγγίζεται το ζήτημα του προσδιορισμού του φύλου σε σχέση με μια σειρά από πρακτικές εξουσίας που αναπτύσσονται γύρω από αυτό. Κατ’ αυτή την αντίληψη, το φύλο τίθεται όχι ως κανονιστικό αλλά ως επιτελεστικό. Οι ανωτέρω θεωρίες συνιστούν μια πολιτισμική προσέγγιση των έμφυλων προβλημάτων.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Αρθρογραφούν σύμφωνα με τις αρχές και τις τεχνικές ενός ενσυνείδητου λόγου για το έμφυλο ζήτημα.
  • Πραγματοποιούν συνεντεύξεις με επαγγελματίες, ειδικούς πολιτικούς και καλλιτέχνες, με στόχο να αποτυπώσουν βασικά σημεία του έμφυλου ζητήματος και τη σημασία που αυτή έχει για τον δημόσιο βίο.
  • Σχεδιάζουν εκπομπές λόγου ή ντοκιμαντέρ επικοινωνίας για το έμφυλο ζήτημα.
  • Να κρίνουν αισθητικές και καλλιτεχνικές πραγματεύσεις του έμφυλου ζητήματος.
  • Να περιγράφουν τις έμφυλες διαμάχες αποτυπώνοντας τις σύνθετες διεργασίες συγκρότησης της αισθητικής πραγματικότητας.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Θεωρίες των μέσων και καλλιτεχνικών τρόπων για την αναπαράσταση του έμφυλου ζητήματος.
  • Τεχνικές συγγραφής άρθρων και λήψης συνεντεύξεων για ζητήματα έμφυλης πραγμάτευσης στις τέχνες.
  • Δημιουργία εκπομπών και ντοκιμαντέρ για το έμφυλο ζήτημα
  • Ζητήματα δεοντολογίας. Έλεγχος εγκυρότητας των πηγών. Καλές πρακτικές συνεργασίας με θεσμικούς φορείς για το έμφυλο ζήτημα.
  • Η δημοσιογραφία και η αναπαράσταση του έμφυλου ζητήματος στις τέχνες.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤΔΕ Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤΔΕ
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 30
Τύπος της ΜΔΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική ή Αγγλική
Γενική Περιγραφή: Το αντικείμενο της Μεταπτυχιακής Διπλωματικής Εργασίας θα πρέπει να συνδέεται άμεσα με τις προηγούμενες ΘΕ του 1ου και 2ου εξαμήνου, με ιδιαίτερη έμφαση στη σχέση φιλοσοφίας και τεχνών. Η Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία μπορεί να αποτελεί (α) πρωτότυπη εμπειρική έρευνα ή  βιβλιογραφική  σύνθεση,  (β)  ερευνητικά θεμελιωμένη  παραγωγή  και  αξιολόγηση  συγκεκριμένου  πρωτότυπου  (έντυπου  ή/και ψηφιακού) υλικού, ολοκληρωμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, κ.ά.

Μαθησιακά Αποτελέσματα:

Με την ολοκλήρωση της Μεταπτυχιακής Διπλωματικής Εργασίας (ΜΔΕ) η φοιτήτρια/ο φοιτητής αναμένεται να:

  • είναι σε θέση να διεξάγει πρωτότυπη έρευνα σε ζητήματα σχετικά με την φιλοσοφία και τις τέχνες
  • αναγνωρίζει, εφαρμόζει και συνδυάζει τις διαφορετικές μεθόδους και τεχνικές των γνωστικών αντικειμένων που θεραπεύονται στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα
  • γνωρίζει και τηρεί τις αρχές και τους κανόνες δεοντολογίας της επιστημονική έρευνας.

Περίγραμμα ΘΕ

Γενικός Κανονισμός Εκπόνησης Μεταπτυχιακών Διπλωματικών Εργασιών σε ΠΜΣ με Θ.Ε. εξαμηνιαίας διάρκειας

Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τις Προδιαγραφές – Χρήσιμο Υλικό για συγγραφή Μεταπτυχιακών Διπλωματικών Εργασιών και ανάρτηση Διπλωματικής Εργασίας στο Αποθετήριο του ΕΑΠ, μπορείτε να μεταβείτε στον Ψηφιακό Χώρο Εκπαίδευσης http://courses.eap.gr και δη στην ενότητα Πρόγραμμα Σπουδών.

Προαπαιτούμενα: Η παρουσίαση της Μεταπτυχιακής Διπλωματικής Εργασίας πραγματοποιείται μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των Θ.Ε. του Προγράμματος

 

ΔΙΣ 62: Ιστορία Και Κινηματογράφος

Κωδικός Θ.Ε.: ΔΙΣ 62
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της Θ.Ε.: Επιλογής
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Τα έργα της τέχνης, σε όλες τις μορφές τους, υπήρξαν ανέκαθεν ένας από τους βασικότερους φορείς μετάδοσης πληροφοριών, μηνυμάτων και ερμηνειών σχετικά με την Ιστορία. Αυτή η διαπίστωση ισχύει, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, για τον κινηματογράφο, μια από τις νεότερες ως προς τη γένεσή τους τέχνες, η οποία έχει συνδεθεί ποικιλοτρόπως με την Ιστορία, τόσο ως μέσο παραγωγής ταινιών ιστορικού ή ιστορικοφανούς περιεχομένου, όσο και ως μέσο διαμόρφωσης της ιστορικής συνείδησης σε ένα ευρύτατο μέρος της κοινής γνώμης κατά τη διάρκεια του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα.

Το πρώτο μέρος της θεματικής ενότητας αφιερώνεται στη διαπραγμάτευση σημαντικών θεωρητικών ζητημάτων, όπως είναι η πολύπλευρη σύνδεση της ιστορίας με το κινηματογραφικό προϊόν, καθώς και η σημασία της διάκρισης μύθου και ιστορικών στοιχείων στις ταινίες που αναφέρονται στο παρελθόν. Στο δεύτερο μέρος συζητείται η έννοια του εθνικού κινηματογράφου και αναλύονται συγκεκριμένα παραδείγματα που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς τη διαχείριση πτυχών του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος. Στο τελευταίο μέρος της ενότητας γίνεται λόγος για τη δυνατότητα αξιοποίησης των ταινιών ιστορικού περιεχομένου (μυθοπλασίας ή τεκμηρίωσης) στην εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ γίνεται αναφορά στις προκλήσεις και τις δυσκολίες με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι δημιουργοί τους.

Μαθησιακά αποτελέσματα

Μετά το πέρας της Θεματικής Ενότητας οι φοιτήτριες και οι φοιτητές αναμένεται:

  • να γνωρίζουν τους κύριους άξονες του θεωρητικού προβληματισμού γύρω από τη σχέση Ιστορίας και κινηματογράφου, μέσα από τη μελέτη επιλεγμένης ελληνικής και διεθνούς βιβλιογραφίας και την εκπόνηση ερευνητικών εργασιών.
  • να γνωρίζουν τη σημασία και τα κύρια διακυβεύματα της σχέσης Ιστορίας και κινηματογράφου, με έμφαση στην ικανότητα διάκρισης μεταξύ της ιστορικής αλήθειας και της κινηματογραφικής εκδοχής που εντάσσεται στο πεδίο –και τους περιορισμούς– της Δημόσιας ιστορίας.
  • να είναι σε θέση να αποκωδικοποιήσουν την κινηματογραφική εικόνα και, ειδικότερα, να μπορούν να διακρίνουν τα στοιχεία μυθοπλασίας και την ιδιαίτερη ματιά του παραγωγού και του σκηνοθέτη σε μια κινηματογραφική ταινία ιστορικού περιεχομένου.
  • να είναι σε θέση να παράγουν μια ταινία μικρού μήκους με ιστορικό περιεχόμενο.
  • να είναι σε θέση να κατανοήσουν τη λειτουργία της Δημόσιας ιστορίας μέσα από το μείζον παράδειγμα του κινηματογράφου, κάτι που θα λειτουργήσει και ως οδηγός για την αντίστοιχη δυναμική συναφών διαύλων, όπως είναι η λογοτεχνία και άλλες μορφές εικαστικών, παραστατικών και σύγχρονων οπτικοακουστικών τεχνών.

Γνωστικά Αντικείμενα της ΘΕ:

  • Διαχρονική σχέση ιστορίας και κινηματογράφου
  • Η ιδιαίτερη δυναμική του κινηματογραφικού μέσου
  • Ο κινηματογράφος ως φορέας διαμόρφωσης ιστορικής συνείδησης

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελική Γραπτή Εργασία, ο βαθμός της οποίας συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη ΘΕ.

 

ΕΕΠ11 Ιστορία των Επιστημών

Κωδικός ΘΕ: ΕΕΠ11
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Επιλογής
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Αντικείμενο της ιστορίας των επιστημών είναι η μελέτη των υλικών, πολιτισμικών και διανοητικών συνθηκών που κατέστησαν δυνατή την ανάδυση συγκεκριμένων ερμηνευτικών θεωρήσεων και αναπαραστάσεων του φυσικού κόσμου. Επίσης, η ιστορία των επιστημών μελετά τους τρόπους με τους οποίους αυτές οι θεωρήσεις και αναπαραστάσεις νομιμοποιήθηκαν και απέκτησαν καθεστώς καθολικής αλήθειας σε συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια. Τέλος, μελετά τους τρόπους με τους οποίους οι εδραιωμένες επιστημονικές αντιλήψεις τίθενται υπό αμφισβήτηση και τη διαδικασία με την οποία αυτές αντικαθίστανται από άλλες που θεωρούνται ορθότερες. Παραδοσιακά, η ιστορία των επιστημών καλύπτει τις επιστήμες στην αρχαιότητα, τη μεσαιωνική επιστήμη, την Επιστημονική Επανάσταση, τις επιστήμες στα χρόνια του Διαφωτισμού, την εδραίωση της σύγχρονης επιστήμης κατά τον 19ο αιώνα και την πολλαπλώς διαφοροποιημένη επιστήμη του 20ού αιώνα. Λόγω της φύσης του μεταπτυχιακού προγράμματος, η θεματική ενότητα θα εστιάσει περισσότερο στους νεότερους χρόνους και ιδιαίτερα στην περίοδο που η επιστήμη αποκτά τη σύγχρονη μορφή της και εδραιώνει την παρουσία της στη δημόσια σφαίρα.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Προτείνουν τρόπους αξιοποίησης της ιστορικής έρευνας για τη δημόσια παρουσίαση της φύσης του επιστημονικού έργου («φύσης της επιστήμης»).
  • Αναθεωρούν τις εδραιωμένες αφηγήσεις σχετικά με την πορεία της επιστήμης και να καταδεικνύουν τη σχέση των επιστημονικών αντιλήψεων με τις ευρύτερες κοινωνικές και πολιτισμικές διεργασίες.
  • Τεκμηριώσουν τη σχέση ανάμεσα στην ανάπτυξη των διαφόρων επιστημών και τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας.
  • Αποφαίνονται για την παρούσα κατάσταση των επιστημών και να αξιολογούν τις αποφάσεις επιστημονικής και τεχνολογικής πολιτικής.
  • Να σχεδιάζουν εκπαιδευτικές ή/και καλλιτεχνικές δράσεις που έχουν στόχο τον επιστημονικό εγγραμματισμό του ευρύτερου κοινού.

Γνωστικά αντικείμενα:

  • Επιστημονική Επανάσταση και οι απαρχές της νεωτερικότητας
  • Οι επιστήμες στα χρόνια του Διαφωτισμού και η διαμόρφωση της δημόσιας σφαίρας
  • Επιστήμες και κοινωνία τον 19ο αιώνα. Ακαδημαϊκή και επαγγελματική συγκρότηση της σύγχρονης επιστήμης
  • 20ός αιώνας: Επιστήμη, τεχνολογία και η ανάδυση του τεχνοεπιστημονικού πολιτισμού.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

ΕΕΠ12 Φιλοσοφία των Επιστημών

Κωδικός ΘΕ: ΕΕΠ12
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Επιλογής
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Αντικείμενο της φιλοσοφίας των επιστημών είναι η μελέτη των μεθόδων ελέγχου και επικύρωσης των επιστημονικών θεωριών. Η φιλοσοφία των επιστημών κάνει την εμφάνισή της ήδη από τον 17ο αιώνα. Οι αλλαγές που φέρνει η Επιστημονική Επανάσταση τόσο στη μέθοδο, όσο και στο περιεχόμενο της γνώσης, καθώς και οι διαφοροποιήσεις μεταξύ των υποστηρικτών της φέρνουν στην επιφάνεια σοβαρούς προβληματισμούς ως προς τις δυνατότητες και τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Οι προβληματισμοί αυτοί παραμένουν επίκαιροι μέχρι τις μέρες μας. Η γνωσιολογική αισιοδοξία του Διαφωτισμού και ο θετικισμός του 19ου αιώνα προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον σκεπτικισμό που συνδέεται με τα προβλήματα της επιστημονικής γνώσης και να καταδείξουν τη γνωσιολογική ανωτερότητα της νεότερης επιστήμης. Οι προσπάθειες αυτές συνεχίζονται και συστηματοποιούνται με τον λογικό θετικισμό και την αναλυτική φιλοσοφία του 20ού αιώνα. Ταυτόχρονα, όμως, εμφανίζονται ρεύματα σκέψης που εισάγουν στη συζήτηση κοινωνικούς και πολιτισμικούς παράγοντες, αποσπώντας την επιστήμη από την αποκλειστική σχέση της με τον ορθολογισμό και την αντικειμενικότητα. Τα τελευταία χρόνια και υπό την επιρροή των Σπουδών Επιστήμης και Τεχνολογίας τα συγκεκριμένα ρεύματα έχουν οδηγήσει σε ένα πλήθος διαφορετικών θεωρήσεων του επιστημονικού φαινομένου συνδέοντάς το με την κοινωνιολογία, τη θεωρία δικτύων και τις σπουδές φύλου.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Αναλύουν και παρουσιάζουν στο κοινό αμφιλεγόμενα ζητήματα επιστήμης και τεχνολογίας.
  • Αποκωδικοποιούν επιστημονικές διαμάχες και να τεκμηριώνουν τις απόψεις των εμπλεκόμενων μερών.
  • Εντοπίζουν και παρουσιάζουν την ανθρωπολογική, ταξική και έμφυλη διάσταση των ισχυρισμών αλήθειας του κυρίαρχου μοντέλου της τεχνοεπιστήμης.
  • Αποτιμήσουν την ηθική διάσταση κρίσιμων επιστημονικών και τεχνολογικών αποφάσεων.
  • Συμμετάσχουν σε διαδικασίες διαμόρφωσης επιστημονικής και τεχνολογικής πολιτικής.

Γνωστικά αντικείμενα:

  • Οι απαρχές της νεότερης φιλοσοφίας της επιστήμης: Η σημασία της εμπειρίας. Η χρήση του Λόγου. Η καντιανή σύνθεση
  • Η φιλοσοφία της επιστήμης τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα. Λογικός εμπειρισμός, επαλήθευση και επικύρωση. Πόππερ και διαψευσιοκρατία
  • Η ιστορικιστική στροφή και οι θεωρίες της επιστημονικής αλλαγής
  • Κοινωνιολογικές και ανθρωπολογικές προσεγγίσεις στο πρόβλημα της επιστημονικής γνώσης. Κοινωνική κατασκευασιοκρατία και θεωρία δρώντος-δικτύου

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

ΕΕΠ22 Μουσεία, επιστήμες και τεχνολογία

Κωδικός ΘΕ: ΕΕΠ22
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ:Επιλογής
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Σε διεθνές επίπεδο αναπτύσσονται συνεχώς εκθέσεις που έχουν ως κεντρικό άξονα τις φυσικές επιστήμες και την τεχνολογία. Στόχος του μαθήματος είναι να εξετάσει τις σύγχρονες προσεγγίσεις για την εκπαίδευση στις επιστήμες και την τεχνολογία στο πλαίσιο ενός μουσείου, λαμβάνοντας υπόψη τη δημιουργία μιας ολοκληρωμένης εμπειρίας για τον επισκέπτη. Η ιστορία του σχεδιασμού εκθέσεων συμπεριλαμβάνει έναν πλούτο τεχνικών που χαρακτηρίζουν κάθε περίοδο. Στο μάθημα θα εξεταστεί πώς οι μέθοδοι αυτές επηρέασαν τον τρόπο παρουσίασης των επιστημών έως σήμερα. Θα γίνει εισαγωγή στις τεχνικές ανάπτυξης εκθεμάτων επιστήμης και τεχνολογίας αλλά και στην ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων εντός του μουσειακού πλαισίου. Ποια είναι τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία θεωρείται πετυχημένο και αποτελεσματικό ένα έκθεμα; Τι είδους εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων, τα οποία θα απευθύνονται σε διαφορετικές ηλικιακές ομάδες; Τέλος, θα γίνει μια επισκόπηση και αξιολόγηση των διαφορετικών τεχνικών εξωστρέφειας που έχουν στη διάθεσή τους τα μουσεία.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες αναμένεται να είναι σε θέση να:

  • Αξιοποιήσουν τις σύγχρονες προσεγγίσεις για την εκπαίδευση στο πλαίσιο ενός μουσείου.
  • Σχεδιάσουν εκθέματα με άξονα τις επιστήμες και την τεχνολογία.
  • Αναπτύξουν εκπαιδευτικές δράσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα για ένα τεχνοεπιστημονικό μουσείο.
  • Δημιουργήσουν ολοκληρωμένες εμπειρίες για τους επισκέπτες των μουσείων.
  • Σχεδιάσουν τις δράσεις εξωστρέφειας ενός μουσείου επιστημών και τεχνολογίας.

Γνωστικά αντικείμενα:

  • Σύγχρονες προσεγγίσεις και εκπαιδευτικά εργαλεία για την εκπαίδευση στις επιστήμες και την τεχνολογία
  • Ανάπτυξη εκθεμάτων επιστήμης και τεχνολογίας
  • Ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε μουσεία επιστημών και τεχνολογίας
  • Τεχνικές εξωστρέφειας για μουσεία επιστημών και τεχνολογίας

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

ΕΕΠ31 Επιστήμες και Τεχνολογία στη δημόσια σφαίρα

Κωδικός ΘΕ: ΕΕΠ31
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ:Επιλογής
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Αντικείμενο της θεματικής ενότητας είναι η λειτουργία της επιστήμης και της τεχνολογίας στον δημόσιο χώρο και λόγο. Θα εξεταστεί η ιδεολογική λειτουργία της τεχνοεπιστήμης και ο ρόλος της στην αναπαραγωγή κοινωνικών κανονικοτήτων. Θα μελετηθούν σε βάθος η συγκρότηση του δημόσιου λόγου της επιστήμης και της τεχνολογίας μέσω της κατασκευής της εικόνας του επιστήμονα και του μηχανικού και με τη χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Επίσης θα αναδειχθούν ο πολιτικός ρόλος και η λειτουργία των ειδημόνων στην συγκρότηση των ηγεμονικών αφηγήσεων γύρω από την επιστήμη και την τεχνολογία. Θα αποτιμηθεί ο ρόλος τους στην διαμόρφωση πολιτικών που μέσω ενός τεχνοκρατικού λόγου αποκτούν αξιοπιστία, πειθώ και κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση. Επιπλέον θα μελετηθούν οι επιστημονικές διαμάχες ως πολιτικές διαμάχες ή ως διαμάχες που συγκροτούν την έννοια του πολιτικού με άλλα μέσα. Στο πλαίσιο των τεχνοεπιστημονικών συγκρούσεων θα εξεταστεί ο ρόλος των πολιτών στην κοινωνική αποτίμηση της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θα μελετηθούν περιπτώσεις διαφορετικών τύπων ειδημοσύνης, που βασίζονται στην εμπειρία και την βιωματική σχέση με το περιβάλλον, και που είναι απαραίτητοι για την συγκρότηση και αποτίμηση της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να αναγνωρίσουν και περιγράψουν:

  • Την ιδεολογική διάσταση της επιστήμης και της τεχνολογίας
  • Την πολιτική και ιδεολογική λειτουργία των ειδημόνων
  • Την πολιτική αλλά και επιστημολογική σημασία των κοινωνικών κινημάτων για τη διαμόρφωση της επιστημονικής και τεχνικής γνώσης
  • Τους διαφορετικούς τύπους ειδημοσύνης που εμπλέκονται στη λήψη αποφάσεων για θέματα που αφορούν την επιστήμη και την καινοτομία
  • Την ανάγκη διαμόρφωσης ενός δημοκρατικού πλαισίου συγκρότησης της επιστήμης και διαχείρισης της καινοτομίας

Γνωστικά αντικείμενα:

  • Επιστήμη, τεχνολογία και ιδεολογίες
  • Επιστημονικές διαμάχες στον δημόσιο χώρο
  • Ειδημοσύνη και δημοκρατία
  • Επιστήμη, τεχνολογία, εξουσία και κοινωνικά κινήματα

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

ΕΕΠ32 Σχεδιασμός έρευνας στη Δημόσια Κατανόηση των Επιστημών

Κωδικός ΘΕ: ΕΕΠ32
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Επιλογής
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η παρούσα ενότητα αφορά τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται για την έρευνα στις κοινωνικές επιστήμες. Υπάρχει πληθώρα μεθόδων, που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο ερευνητής, ανάλογα με τα ερευνητικά ερωτήματα που έχει διατυπώσει. Στο μάθημα αυτό, θα παρουσιαστούν οι βασικές μεθοδολογίες ποιοτικής και ποσοτικής έρευνας (εθνογραφικές έρευνες, ανάλυση περιεχομένου, ανάλυση εικόνας, συγκριτικές μελέτες, μελέτες περίπτωσης κ.λπ.). Τι είδους ερωτήματα μπορεί να διερευνηθούν με καθεμία από τις μεθόδους αυτές; Πότε είναι απαραίτητος ο συνδυασμός περισσότερων μεθόδων; Πώς γίνεται ορθή χρήση αρχείων και βάσεων δεδομένων για την έρευνα; Τέλος, θα παρουσιαστούν τεχνικές συγγραφής ερευνητικών αναφορών και παρουσίασης των αποτελεσμάτων της έρευνας.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Γνωρίζουν κυρίαρχες ερευνητικές τάσεις στο ερευνητικό πεδίο της Δημόσιας Κατανόησης των Επιστημών
  • Γνωρίζουν τα στάδια διεξαγωγής έρευνας
  • Αναζητούν, εντοπίζουν, ανακτούν, οργανώνουν, συνθέτουν και αποτιμούν κριτικά βιβλιογραφικά δεδομένα
  • Γνωρίζουν βασικούς ερευνητικούς σχεδιασμούς (ποιοτικούς, ποσοτικούς και μεικτούς σχεδιασμούς)
  • Διατυπώνουν και θεμελιώνουν ερευνητικό στόχο και ερευνητικά ερωτήματα ή/και υποθέσεις με βάση έναν θεωρητικό προβληματισμό και τη βιβλιογραφική επισκόπηση
  • Γνωρίζουν βασικές μεθόδους και τεχνικές δειγματοληψίας στο πλαίσιο ποσοτικών και ποιοτικών σχεδιασμών
  • Αναπτύσσουν και αξιολογούν βασικά εργαλεία συλλογής εμπειρικού υλικού στο πλαίσιο ποσοτικών και ποιοτικών σχεδιασμών
  • Αναγνωρίζουν τα ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα που τίθενται στο πλαίσιο της συλλογής δεδομένων και να αναφέρουν κατάλληλους τρόπους χειρισμού τους
  • Συγκροτούν και συντάσσουν ερευνητικό σχέδιο μικρής κλίμακας εμπειρικής έρευνας στο πεδίο της Δημόσιας Κατανόησης των Επιστημών.

Γνωστικά αντικείμενα:

  • Ποσοτικές και ποιοτικές μέθοδοι έρευνας
  • Ερευνητικοί σχεδιασμοί (ποιοτικοί, ποσοτικοί και μεικτοί σχεδιασμοί)
  • Εφαρμογές ερευνητικών σχεδιασμών στη Δημόσια Κατανόηση των Επιστημών.
  • Τεχνικές παρουσίασης των αποτελεσμάτων της έρευνας

 

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

ΤΕΠ51 Γενεαλογίες της αισθητικής σκέψης στο ευρωπαϊκό και το ελληνικό κίνημα προστασίας των μνημείων: Θεωρία και εφαρμογή

Κωδικός ΘΕ: ΤΕΠ51
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Επιλογής
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.:: Σκοπός της Θ.Ε. ΤΕΠ51 είναι να εξοικειώσει τους φοιτητές με μία συγκριτική και συνοπτική παρουσίαση της αισθητικής σκέψης γύρω από την ανάδειξη και προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς στο ευρωπαϊκό και το ελληνικό πλαίσιο. Στο πλαίσιο αυτό τονίζεται η διαφορά ανάμεσα στην ιστοριοτεχνική και την αισθητική προσέγγιση, και παρουσιάζονται κριτικά αρχαίες, Βυζαντινές και δυτικές προσεγγίσεις.

Η αισθητική θεωρία εντάσσεται ως κλάδος στη φιλοσοφική σκέψη. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν ανεξάρτητες προσεγγίσεις της αναστηλωτικής και της εν γένει πολιτιστικής δράσης. Η Θεματική αυτή προτείνει με πρωτοτυπία την θεωρητική σύγκλιση της αισθητικής με την αναστήλωση και την κατασκευαστική δράση, εισάγοντας έναν επιβεβλημένο αναστοχασμό, ο οποίος είναι απαραίτητος στον ελλαδικό χώρο.

Αρχικά ανακεφαλαιώνονται ορισμένες βασικές όψεις της αρχαίας αισθητικής θεώρησης, όπως το ζήτημα της αρμονίας, της συμμετρίας, του κόσμου/ευρυθμίας και του φωτός στον Όμηρο, τους λυρικούς ποιητές, τους Προσωκρατικούς, τους Πυθαγόρειους, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Ανακεφαλαιώνονται, επίσης, ορισμένες βασικές όψεις της Βυζαντινής αισθητικής θεώρησης, όπως η έννοια του κάλλους, ο λόγος για την πόλη και την αρχιτεκτονική, η νεοπλατωνική θεώρηση του φωτός, της εικόνας, της αλληγορικής αναπαράστασης και της τέχνης. Στη συνέχεια προσεγγίζονται επιγραμματικά στοιχεία της Δυτικής αισθητικής θεωρίας κυρίως δια του Kant. Αν και τα αισθητικά προβλήματα τέθηκαν πολύ νωρίτερα, ο συστηματικός λόγος για την αισθητική ανάγεται στον 18ο αιώνα.

Η Θ.Ε. επισημαίνει την ηθική, ιδεολογική και εθνική διάσταση των αισθητικών αναζητήσεων, δεδομένου ότι ‘κάθε αναζήτηση της αισθητικής δεν μπορεί να θεωρηθεί ορθή αν της λείπει το ηθικό περιεχόμενο.’ Σχετικές οι συμβολές που εξετάζουν την ιδεολογική διάσταση στην αισθητική θεώρηση της Ευρώπης και τη σημερινή αμφισβήτηση του αισθητικού λόγου. Παράλληλα, τονίζεται η αισθητική διάσταση της αστικής εμπειρίας, ισχυρή στον αστικό σχεδιασμό και την λογοτεχνική αναπαράστασή της.

Στη συνέχεια ανακεφαλαιώνεται η Ευρωπαϊκή σκέψη σχετικά με την αισθητική ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς Αγγλική, Γαλλική, Αυστριακή, και Ιταλική, καθώς και η ελληνική σκέψη σχετικά με την αισθητική ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Σημειωτέον, ότι επιδιώκεται η κατάλληλη σύνδεση με τις επόμενες ΘΕ του ΤΕΠ.

Μαθησιακά Αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της Θεματικής Ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Κατανοούν σε μεγάλο εύρος τις κύριες διαδρομές της σκέψης γύρω από την αισθητική εμπειρία.
  • Αντιλαμβάνονται τις διαφορές ανάμεσα στην αισθητική και την ιστοριοτεχνική προσέγγιση.
  • Μεταβαίνουν ευχερώς από τη θεωρία στην εμπειρία.
  • Συλλαμβάνουν κριτικά ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα σε αισθητικές, που είναι εν τέλει ηθικές και ιδεολογικές, εμμονές και πολιτιστικές «διάρκειες».

Γνωστικά αντικείμενα:

  • Ανακεφαλαίωση Αρχαίας, Βυζαντινής και δυτικής αισθητικής θεώρησης/θεωρίας.
  • Ανακεφαλαίωση της Ευρωπαϊκής σκέψης σχετικά με την αισθητική ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς (Αγγλική/Ruskin, Γαλλική/Viollet le Duc, Αυστριακή/Riegl και Ιταλική/Giovannoni), καθώς και ελληνική σκέψη (Πικιώνης, Μπούρας, Κορρές, κλπ.).
  • Ζητήματα αξίας, αξιολόγησης και ιεράρχησης. Ηθική, ιδεολογική και εθνική διάσταση των αισθητικών αναζητήσεων.
  • Επιλεγμένα αναστηλωτικά προγράμματα, δημόσια έργα και τοπιοτεχνημένοι χώροι.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 30%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 70%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

ΤΕΠ61 Οπτικοακουστικά μέσα επικοινωνίας στον μουσειακό και τον αστικό χώρο

Κωδικός ΘΕ: ΤΕΠ61
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Επιλογής
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η ΤΕΠ61 είναι μία δυναμική και σύγχρονη Θεματική Ενότητα που εξετάζει τη σημασία των οπτικοακουστικών μέσων επικοινωνίας (φωτογραφία, κινηματογράφος, βίντεο,) στην περίπτωση του μουσειακού, του αστικού και του μνημειακού χώρου. Η εν λόγω Θεματική επιδιώκει το συνδυασμό θεωρητικής και εργαστηριακής προσέγγισης καλύπτοντας τρεις κύριες διαστάσεις:

  • Θεωρία και ιστορία της αναπαράστασης.
  • Μεταφορά (μεταγραφή-transliteration) θεωρητικών κειμένων σε οπτικοακουστική γλώσσα τόσο στην περίπτωση του μουσειακού όσο και του αστικού χώρου.
  • Οι φωτογραφίες και οι κινούμενες εικόνες ως ιστορικά τεκμήρια σε κάθε μορφή βίντεο και φιλμ και για κάθε χρήση.

Αναφορικά με το πρώτο επίπεδο, εξετάζεται η θεωρία και ιστορία της αναπαράστασης. Τα οπτικοακουστικά μέσα είναι συστήματα αναπαράστασης, δηλαδή μεταφοράς νοήματος. Η δύναμη της εικόνας, πάντοτε τεράστια και αναγνωρισμένη, έχει κορυφωθεί στις μέρες μας. Η αναπαράσταση είναι κεντροβαρικής σημασίας πολιτιστική πρακτική, η οποία αφορά σε «κοινά νοήματα» και αξίες, που προκύπτουν από τα διάφορα χρησιμοποιούμενα μέσα. Πρόκειται για την ανάπτυξη κοινών αντιλήψεων, ιδεών, εικόνων και κωδίκων, περιλαμβανομένων των οπτικών μηνυμάτων, η οποία βασίζεται στον υλικό και συμβολικό κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει με εκθεσιακούς χώρους όπως τα μουσεία και με τα έργα τέχνης σε αυτούς.

Η αναπαράσταση συνδέεται με την ταυτότητα και τη γνώση, δεδομένου ότι ιδέες και εικόνες αναπτύσσονται εντός πλαισίων. Σχετικές όψεις είναι το θέαμα, η ποιητική, η πολιτική διάσταση της αναπαράστασης, όπως και η μεταφυσική της αναπαράστασης και της αύρας των έργων τέχνης. Στην εξέταση περιλαμβάνονται πρόσφατες διεπιστημονικές συναντήσεις τέχνης-βιολογίας που συνδέουν τη νευροεπιστήμη με τη συγκεκριμένη αναπαράσταση πολιτιστικών αντικειμένων.

Αναφορικά με το δεύτερο επίπεδο, διερευνάται ο ρόλος των κινούμενων εικόνων στην αναπαράσταση και την αντίληψη των αστικών τοπίων της καθημερινότητας, ο οποίος βασίζεται στον διεπιστημονικό διάλογο γύρω από την πολιτιστική παραγωγή του χώρου, του χρόνου και της μνήμης στο σύγχρονο μουσείο και στη σύγχρονη πόλη. Αντικείμενο εξέτασης οι αντιφάσεις που ενσωματώνονται στην κινηματο-ποίηση του σημερινού αστικού χώρου, όπως και η κρίσιμη διάδραση ανάμεσα σε υλικούς και άυλους χώρους και πρακτικές. Η προσέγγιση γίνεται μέσα από τη σημασία της τοποθεσίας στη φιλμική πρακτική και την αστική πολιτιστική θεωρία από το 19ο αιώνα και μετά.

Στη βάση σημαντικού επιλεγμένου υλικού προσεγγίζονται σημερινές αναλύσεις γύρω από το τι συνιστά το πολιτικό δυναμικό της φιλμικής-οπτικοακουστικής αναπαράστασης και αναδεικνύεται η σχέση ανάμεσα στον κινηματογράφο και τον αστικό χώρο. Διερευνώνται ορισμένες πρακτικές, όπως το γύρισμα σε συγκεκριμένους χώρους, η διαχείριση του χρόνου, τα πειράματα με τη μνήμη, η διασύνδεση χώρων της οθόνης και της πραγματικότητας, ώστε να αναδειχθεί η σχέση ανάμεσα στο φιλμ και τον αστικό χώρο ως εργαστήριο και να γίνει κατανοητή η δυναμική του αστικού χώρου, που αναδεικνύει συνεχώς νέες ευκαιρίες και νέα όρια. Επίσης, διερευνάται με παραδείγματα η μετατροπή κειμένου (‘γλώσσας’) σε οπτικοακουστικό υλικό (‘εικόνα’) μέσα από διάφορες τεχνικές όπως μοντάζ, ρεπεράζ, ντεκουπάζ. Αναδεικνύεται η συνάντηση της χωρικότητας στις δύο περιπτώσεις που μας ενδιαφέρουν (πόλη/μουσείο) με πολιτικές/αισθητικές/ηθικές θεωρήσεις τους μέσω της οπτικοακουστικής καταγραφής τους.

Αναφορικά με το τρίτο επίπεδο, εξετάζονται τα οπτικοακουστικά μέσα, παλαιότερα και σημερινά (προϊόντα ψηφιακής τεχνολογίας), ως αρχειακά υλικά, με έμφαση στη σχέση ανάμεσα στην πόλη/μουσείο ως θέαμα και την πόλη/μουσείο ως αρχείο. Τα μουσεία τέχνης και οι μεγάλες βιβλιοθήκες ανέπτυξαν παράλληλα τη φωτογραφική καταγραφή τους από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά. Ακολούθησε από τον 19ο αιώνα η φιλμική καταγραφή ως ιστορικό τεκμήριο. Οι παραπάνω διαδικασίες μετατροπής του οπτικού σε αρχειακό εξετάζονται εδώ.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της Θ.Ε., ο/η φοιτητής/φοιτήτρια θα είναι σε θέση να:

  • Κατέχει θεωρητικές όψεις των οπτικοακουστικών μέσων, με έμφαση στους μουσειακούς και αστικούς χώρους.
  • Κατέχει και αξιοποιεί εφαρμοσμένες/πρακτικές διαστάσεις των οπτικοακουστικών μέσων, με έμφαση στη μεταγραφή κειμένων σχετικών με μουσεία και αστικούς χώρους σε εικόνες.
  • Αξιοποιεί τις νέες οπτικοακουστικές τεχνολογίες στην καταγραφή και προβολή αστικών, μνημειακών και μουσειακών χώρων.
  • Εξετάζει τα οπτικοακουστικά μέσα ως αρχειακά υλικά στην περίπτωση μουσείων και αστικού χώρου, με έμφαση στο μνημειακό χώρο.

Γνωστικά αντικείμενα:

  • Θεωρία και ιστορία της αναπαράστασης ως πολιτιστικής πρακτικής. Τα οπτικοακουστικά μέσα ως συστήματα αναπαράστασης. Αναπαράσταση και ταυτότητα, πολιτικές, ηθικές, αισθητικές, μεταφυσικές διαστάσεις της αναπαράστασης, πρόσφατες διεπιστημονικές συναντήσεις τέχνης-βιολογίας.
  • Μεταφορά (μεταγραφή-transliteration) θεωρητικών κειμένων σε οπτικοακουστική γλώσσα τόσο στην περίπτωση του μουσειακού, όσο και του αστικού/μνημειακού χώρου. Αντίληψη των αστικών τοπίων της καθημερινότητας και διεπιστημονικοί πολιτιστικοί διάλογοι.
  • Οι φωτογραφίες και οι κινούμενες εικόνες ως ιστορικά τεκμήρια σε κάθε μορφή βίντεο και φιλμ και για κάθε χρήση.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 30%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 70%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

Υποβολή αιτήσεων

Κάνε εδώ την αίτησή σου για όποιο πρόγραμμα σε ενδιαφέρει!


Κάνε αίτηση
Μετάβαση στο περιεχόμενο