elen
elen

Φιλοσοφία και Τέχνες – ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

ΕΑΠ > ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ > Μεταπτυχιακά > Εξαμηνιαία > Φιλοσοφία και Τέχνες (ΦΙΤ) > Φιλοσοφία και Τέχνες – ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

ΦΙΤ50 Φιλοσοφία-Επιστήμη και Λογοτεχνία

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ50
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Πρώτο (1ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η λογοτεχνία απασχολεί τους φιλοσόφους από την αρχή της φιλοσοφίας. Στην Πολιτεία ο Πλάτων κατήγγειλε την ποίηση ως απλή μίμηση. Η αρχαία τραγωδία, ωστόσο, χωρίς αμφιβολία, είναι ένα φιλοσοφικότατο είδος και οι διάλογοι του Πλάτωνος, πέρα από αμιγώς φιλοσοφικό, έχουν και ύψιστα λογοτεχνικό ενδιαφέρον. Η φιλοσοφία, την σύγχρονη εποχή, πλησιάζει πολύ σε ορισμένες εκφάνσεις της, το λογοτεχνικό λόγο, ιδίως εκείνο του μυθιστορήματα. Τα μυθιστορήματα του Ντοστογιέφσκι, του Κάφκα, του Καμύ, του Προυστ, του Τζόυς, του Μπέκετ, κ.ά. έχουν πρωτογενές και μεγάλο θεωρητικό ενδιαφέρον και ταυτόχρονα είναι αυθεντικοί τρόποι κατανόησης της περιρρέουσας πραγματικότητας, συντελώντας έτσι σε μια επιστημολογία της καθημερινής ζωής. Η φιλοσοφία της λογοτεχνίας θέτει την επιστημολογική εννοιολόγηση των έργων, των βασικών δομών τους και των κατηγοριών ερμηνείας τους. Η σχέση μεταξύ λογοτεχνίας και φιλοσοφίας υπήρξε ανταγωνιστική στον Πλάτωνα και μέσω αυτού ο ανταγωνισμός εγκαθιδρύθηκε ακόμη περισσότερο. Από αυτόν και έπειτα, ορισμένοι φιλόσοφοι έθεσαν με πλατωνική ζέση ότι πρέπει να αποκλείονται – στον Πλάτωνα, ακόμη και να τιμωρούνται – οι καλλιτεχνικές επιθυμίες να παράγει κανείς λογοτεχνικά αντικείμενα, αν θέλει κάποιος να γίνει σοβαρός, πραγματικός και αξιοπρεπής στοχαστικός άνθρωπος. Στο μεταγενέστερο έργο του ο Πλάτων δέχθηκε την ποίηση ως θεϊκή μανία (Φαίδρος). Ωστόσο, είναι περισσότερο από προφανές ότι σε αυτόν τον ίδιο η διάκριση φιλοσοφίας και λογοτεχνίας δεν ήταν ποτέ ξεκάθαρη, όπως φαίνεται από το ίδιο είδος των φιλοσοφικών διαλόγων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, ακόμη και αφού επέκρινε την ιδέα της καλλιτεχνικής αναπαράστασης ως μίμησης, δηλαδή ως τρίτο βαθμό απομάκρυνσης από την πραγματικότητα, ωστόσο ο ίδιος δεν σταμάτησε να δίνει με τη γραφίδα του μύθους και περιγραφές σχεδόν μυθιστορηματικές. Από τον Αριστοτέλη και μετά, η ποιητική συνιστά μια συνάντηση λογοτεχνίας και επιστήμης. Στη σύγχρονη εποχή, ο Σαρτρ για παράδειγμα συνενώνει τη φιλοσοφία με τη λογοτεχνία. Φυσικά η θεματική θα περιλαμβάνει αντίστοιχες προσεγγίσεις για ζητήματα επιστήμης και λογοτεχνίας στη διαχρονία του ελληνικού πολιτισμού. Η Θεματική Ενότητα θα αποτυπώνει την εξέλιξη των φιλοσοφικών-επιστημολογικών θεωριών για τη λογοτεχνία αλλά και τα ζητήματα φιλοσοφίας και επιστήμης που εντοπίζονται σε ελληνικά λογοτεχνικά κείμενα.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Προτείνουν τρόπους αξιοποίησης της φιλοσοφικής έρευνας για τη δημόσια παρουσίαση της λογοτεχνίας («Αισθητική των λογοτεχνικών τεχνών»).
  • Γνωρίζουν και να αναθεωρούν τις εδραιωμένες θεωρίες σχετικά με την πορεία της λογοτεχνίας και να καταδεικνύουν τη σχέση των φιλοσοφικών αντιλήψεων με τις ευρύτερες αισθητικές και πολιτισμικές διεργασίες.
  • Τεκμηριώσουν τη σχέση ανάμεσα στην ανάπτυξη των διαφόρων λογοτεχνικών μορφών και τη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής νεωτερικότητας.
  • Αποφαίνονται για την παρούσα κατάσταση της λογοτεχνίας και να αξιολογούν τις νέες αισθητικές κατευθύνσεις.
  • Σχεδιάζουν εκπαιδευτικές ή/και καλλιτεχνικές δράσεις που έχουν στόχο τον αισθητικό εγγραμματισμό του ευρύτερου κοινού στο λογοτεχνικό φαινόμενο.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Αρχαία μεταφυσική και λογοτεχνία.
  • Μεσαιωνική φιλοσοφία των λογοτεχνικών ειδών.
  • Η συγκρότηση των νέων φιλοσοφικών θεωριών για τις λογοτεχνικές μορφές μετά την Αναγέννηση. Η ανάπτυξη του ακαδημαϊσμού.
  • Επιστήμες και λογοτεχνικά είδη τον 19ο αιώνα και 20ό αιώνα: Επιστήμη, τεχνολογία, η ανάδυση του τεχνοεπιστημονικού πολιτισμού και η ανάπτυξη του λογοτεχνικού μοντερνισμού.
  • Φιλοσοφία και Επιστήμες στη νεώτερη και σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤ51 Φιλοσοφία και Θέατρο

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ51
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Πρώτο (1ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Ο Αριστοτέλης με την «Ποιητική» του εγκαινίασε τη φιλοσοφική ενασχόληση με το θέατρο, ιδίως την τραγωδία. Είναι γνωστό ότι η αρχαία τραγωδία είχε πολύ στενές σχέσεις με την φιλοσοφία και αποτελεί τεκμήριο της ανάπτυξης της φιλοσοφικής σκέψης στην κλασική Αθήνα. Το θέατρο, πέρα από τη γραφή και το κείμενο, παραπέμπει στις τέχνες της επιτέλεσης (performance) και στην ιδέα της πράξης. Η κεντρική προβληματική στρέφεται γύρω από τον ορισμό του θεάτρου ως μια τέχνη κατά την οποία τα ανθρώπινα όντα αναπαριστούν την ανθρώπινη δράση που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει, σε έναν προσδιορισμένο χρόνο και τόπο. Η απουσία κειμένου, θεατρικού συγγραφέα, ηθοποιών, σκηνής και θεάτρου μοιάζει να μην είναι απαγορευτική. Φυσικά, θέατρο είναι κυρίως τα έργα του κλασικού ρεπερτορίου, αλλά και όλες οι κοινωνικές εκδηλώσεις και ομαδικές εκφράσεις έχουν κάτι το θεατρικό, κάτι που εφιστά την προσοχή του κοινού. Ήδη, οι Στωικοί είχαν θέσει ότι ο κόσμος είναι μια μεγάλη σκηνή θεάτρου, όπου ο καθένας επιτελεί ένα ρόλο, έτσι ώστε η θεατρική σκηνή να αποτελεί μια έκφραση μόνο της γενικότερης κοσμικής σκηνής. Ωστόσο, ένα πράγμα που διαχωρίζει το καλλιτεχνικό θέατρο από τη «σκηνή του κόσμου» είναι η ύπαρξη της πλοκής. Πιο σημαντική είναι η σχέση μεταξύ θεάτρου και ηθικής. Το θέατρο συνδυάζει τις πράξεις που τραβούν την προσοχή μας με ένα βαθιά ηθικό ενδιαφέρον που απαιτεί τη δέσμευση του θεατή, κάτι που ενέχει μια ισχυρή ηθική διάσταση. Η αρχαία τραγωδία όπως και το θέατρο του Σαίξπηρ αποτελούν μια σχολή ηθικής. Έτσι το θέατρο ξαναβρίσκει την καθημερινή ζωή μέσα από την αναπαράσταση.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Αναλύουν και παρουσιάζουν φιλοσοφικά στο κοινό παραδείγματα θεατρικού λόγου.
  • Αποκωδικοποιούν τη θεατρική δράση και να τεκμηριώνουν φιλοσοφικά τις θέσεις των απόψεων που εμπλέκονται.
  • Εντοπίζουν και παρουσιάζουν την θεσμική διάσταση των ισχυρισμών αλήθειας του κυρίαρχου μοντέλου της θεατρικής αναπαράστασης.
  • Αποτιμήσουν την ηθική διάσταση κρίσιμων αισθητικών και αναπαραστατικών αποφάσεων στα θεατρικά έργα.
  • Συμμετέχουν σε διαδικασίες διαμόρφωσης αισθητικής, θεατρικής πολιτικής.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Οι απαρχές του θεάτρου. Η αρχαία τραγωδία: η σημασία της θεατρικής εμπειρίας. Ο αριστοτελικός ορισμός της τραγωδίας.
  • Η μεσαιωνική έκλειψη του θεάτρου – το θρησκευτικό θέατρο.
  • Το θέατρο του Σαίξπηρ και η φιλοσοφία.
  • Το μοντέρνο θέατρο – από τον νατουραλισμό στο παράλογο και το θέατρο χωρίς κείμενο.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤ52 Φιλοσοφία και Κινηματογράφος

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ52
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Ελληνική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Πρώτο (1ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η κριτική σκέψη στη διασταύρωση μεταξύ φιλοσοφίας και κινηματογράφου υπήρχε από τα πρώτα ήδη χρόνια του κινηματογραφικού μέσου. Όχι μόνο οι φιλοσόφοι έχουν γράψει για τον κινηματογράφο (π.χ. Henri Bergson, Maurice Merleau-Ponty, Gilles Deleuze, Stanley Cavell), αλλά και σχολιαστές και μελετητές έχουν στραφεί τακτικά σε φιλοσοφικές ιδέες, στην προσπάθεια να κατανοήσουν τον κινηματογράφο ως μια ξεχωριστή μορφή τέχνης και εμπειρία (André Bazin, Siegfried Kracauer). Ο κινηματογράφος συνδέονταν τακτικά με διάφορους κλάδους της φιλοσοφίας (π.χ. Αισθητική, Ηθική, Οντολογία). Τα τελευταία χρόνια μιλούμε για ένα νέο κλάδο που αναπτύσσεται μεταξύ φιλοσοφίας και κινηματογράφου με συνθετικό τρόπο και εξετάζει βασικές φιλοσοφικές έννοιες όπως ο χώρος και χρόνος, η πρόσληψη (perception) και η φαντασία, κ.ά. Η ανάπτυξη της φιλοσοφίας του κινηματογράφου οφείλεται σε σημαντικούς φιλοσόφους που ασχολήθηκαν με τον κινηματογράφο (Deleuze, Cavell, Badiou, Rancière, κ.ά.). Πέρα από το ζήτημα της τέχνης, τα μέσα επικοινωνίας και πρόσληψης έχουν εγγενή και καίρια σχέση με τον στοχασμό, καθώς είναι αυτά που προσφέρουν στον νου τα αντικείμενα της σκέψης. Από αυτή την άποψη, ο κινηματογράφος συνδέει το φιλμ με την ίδια τη διαδικασία της σκέψης και την ανάγκη της κριτικής αποτίμησης των στοχαστικών αναπαραστάσεων. Έτσι, η φιλοσοφική διερεύνηση του κινηματογράφου δεν περιορίζεται σε παραδείγματα συγκεκριμένων ταινιών αλλά εξετάζει γενικότερα ζητήματα που τοποθετούνται στο σταυροδρόμι μεταξύ θεάματος και νόησης, οπτικής και συνείδησης, αντίληψης και λογικής. Από αυτό την προοπτική, η φιλοσοφία του κινηματογράφου μπορεί να εξετάζει θέματα όχι μόνο αισθητικής αλλά και ηθικής: για παράδειγμα, πως αναπαριστώνται ηθικά προβλήματα που γεννιούνται από ζητήματα όπως ο πόλεμος, οι αποτυχίες στις ανθρώπινες σχέσεις, η επίδραση στο περιβάλλον, κ.ά., περνώντας από μια γνωσιακή αντίληψη περί κινηματογράφου σε μια ηθική διερεύνηση. Κυρίως, όμως, η φιλοσοφία του κινηματογράφου εντάσσεται σε μια φιλοσοφία των μέσων η οποία θέτει την κατάσταση, το ρόλο και τη λειτουργία των ταινιών σε μια νέα προοπτική.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Συλλάβουν και να περιγράψουν τον κινηματογράφο/τηλεόραση ως εγγενώς αναστοχαστικά και νοητικά φαινόμενα.
  • Διακρίνουν τις διαφορετικές φιλοσοφικές θεωρίες και θεωρητικές προσεγγίσεις του κινηματογράφου / τηλεόρασης.
  • Προσδιορίζουν και αποτιμούν τις κοινωνικές συνέπειες της κινηματογραφικής / τηλεοπτικής τεχνολογίας.
  • Αναγνωρίζουν το γεγονός ότι οι κινηματογραφικές / τηλεοπτικές εικόνες συγκροτούνται με θεσμικό τρόπο σε διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια.
  • Αναδεικνύουν τη σημασία του ρόλου της ψυχο-νοητικής συγκρότησης των θεατών στη διαμόρφωση και νομιμοποίηση συγκεκριμένων κινηματογραφικών / τηλεοπτικών επιλογών.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Βιομηχανικές Επαναστάσεις και δημιουργία και εξέλιξη του κινηματογράφου.
  • Ο κινηματογράφος και η τηλεόραση ως μηχανισμοί πρόσληψης (perception).
  • Ο κινηματογράφος και τα νέα εικονιστικά ΜΜΕ ως θεωρητικοί, θεσμικοί λόγοι.
  • Πολιτικές κινηματογραφικής/τηλεοπτικής αναπαράστασης.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤ53 Φιλοσοφία και Μουσική

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ53
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Δεύτερο (2ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η φιλοσοφία της μουσικής διακρίνεται από την μουσικολογία. Στην εποχή μας η μουσική είναι πανταχού παρούσα, σε σημείο που αντικαθιστά σε πολλές περιπτώσεις τους φυσικούς ή τεχνητούς ήχους. Από την μουσική που ακούει κανείς από τα ακουστικά του κινητού του έως την ambient μουσική στα πολυκαταστήματα ή τα ασανσέρ, μοιάζει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει παρά μόνο εμβαπτιζόμενος σε συνεχή μουσικά ακούσματα. Υπό αυτές τις συνθήκες, μπορούμε να αναρωτηθούμε κατά πόσο ακούμε πραγματικά και συνειδητά μουσική. Μήπως αυτή η τελευταία έχει αποβεί ένα συνθετικό προϊόν παρά η εμπειρία μιας τέχνης; Επιπλέον, η μουσική φαίνεται ότι διαπλάθει το περιβάλλον μας, έτσι ώστε να γίνεται αντιληπτή ως το soundtrack της καθημερινής ζωής. Αυτό μετατρέπει την καθημερινότητα σε ένα εικονιστικό περιβάλλον. Η μουσική φαίνεται να διατρέχει αδιάκριτα το χώρο, από την ιδιωτική στη δημόσια σφαίρα, με τρόπο που οι συνειδήσεις να χαρακτηρίζονται ως διάχυτες συνειδήσεις. Ήδη, ο Πλάτων έθετε ότι η μουσική αποδεικνύει την αλληλεπίδραση της ψυχής με την πολιτεία. Η φιλοσοφία της μουσικής οφείλει να διακρίνει τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής διασποράς της εποχής μας και ταυτόχρονα να επανεύρει το πνεύμα των μεγάλων μουσικών συνθέσεων και των δημωδών σχετικών παραδόσεων. Η σχέση με τη μουσική μπορεί να ενισχύσει τον στοχασμό, την κριτική πρόσληψη του περιβάλλοντος και της καθημερινότητας και να θέσει πρότυπα αισθητικής ευαισθησίας.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Προσδιορίζουν τις διαφορετικές φιλοσοφικές / θεωρητικές προσεγγίσεις που ακολουθούνται για τη μελέτη της μουσικής παρουσίας στη δημόσια σφαίρα.
  • Εντοπίζουν τις θεωρητικές ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου πεδίου, μολονότι προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς και επαγγελματικούς χώρους.
  • Αναγνωρίζουν και αποκωδικοποιούν τον ρόλο των θεσμών και των διαδικασιών που συμμετέχουν στην κατασκευή της μουσικής αισθητικής
  • Συνοψίσουν τους τρόπους με τους οποίους μελετάμε τις τάσεις και συμπεριφορές του μουσικόφιλου κοινού και να καταδείξουν τους τρόπους με τους οποίους τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να ενσωματωθούν σε δράσεις επικοινωνίας της μουσικής.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Η ιστορία, το παρόν και το μέλλον της μουσικής γλώσσας.
  • Θεωρίες αναπαράστασης και πρόσληψης της μουσικής στον δημόσιο χώρο.
  • Συμπεριφορές, τάσεις και συμμετοχή του ακροατή σε ζητήματα μουσικής αισθητικής.
  • Η μουσική αναπαραγωγή ως τρόπος κατασκευής της δημόσιας σφαίρας.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

 

ΦΙΤ54 Αισθητική και Επιστημολογία

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ54
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Δεύτερο (2ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η επιστημολογία είναι ο λόγος περί επιστήμης που έχει αντικαταστήσει την παλαιά γνωσιοθεωρία που εξέταζε τη γνώση της προ-μοντέρνας επιστήμης. Η επιστημολογία σε σχέση με την αισθητική εξετάζει κατά πρώτον την επιστήμη της Αισθητικής που θεμελιώθηκε στη Γερμανία την εποχή του Διαφωτισμού. Η φιλοσοφική αισθητική παραδοσιακά ταλαντεύεται μεταξύ μιας θεωρίας της γνώσης και μιας θεωρίας περί τέχνης. Η τέχνη συχνά υπόκειται σε θετικιστικές, επιστημονικές αναλύσεις από τη μεριά της ψυχολογίας, της νευρολογίας, της κοινωνιολογίας, κλπ. Αυτό στο οποίο αναφέρεται η σχέση της επιστημολογίας με την αισθητική είναι ότι χρειαζόμαστε μια επιστημολογία της αισθητικής – μια θεωρία για το πώς γνωρίζουμε τον κόσμο μέσω της αισθητικής εμπειρίας. Υπάρχουν άραγε καθαρά αισθητικά δεδομένα, διακριτά από τις υπόλοιπες εμπειρίες; Είναι πιθανόν ότι η αισθητική καλύπτει την κανονιστική διατύπωση ορισμένου τύπου εμπειριών (της ωραιότητας, της αισθητικής ηδονής ή του Υψηλού). Από την άλλη, είναι πιθανό η αισθητική να αναφέρεται σε συνειδησιακά πρότερα, ανεξάρτητα από τις αισθητικές εμπειρίες. Η σύγκριση των φιλοσοφιών του Πλάτωνος, με την εστίασή του στην έννοια του κάλλους, και του Καντ με την ανάδειξη της ιδέας του Υψηλού καταδεικνύει τη σύγχρονη εξέλιξη της επιστημολογίας της αισθητικής. Τι είδους επεξηγηματικά μοντέλα παρέχει άραγε η επιστημολογία της αισθητικής και ποια είναι η σχέση μεταξύ φαντασίας και γνώσης; Ήδη ο Αριστοτέλης είχε θέσει ότι δεν υπάρχει γνώση χωρίς φαντασία. Η επιστημολογία της αισθητικής αποπειράται να διευκρινίσει τους όρους και τους τύπους αυτής της σχέσης.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες αναμένεται να είναι σε θέση να:

  • Αξιοποιήσουν τις σύγχρονες προσεγγίσεις για την φιλοσοφική, θεωρητική ανάλυση στο πλαίσιο ενός εκθεσιακού χώρου.
  • Σχεδιάσουν παρουσιάσεις και εκθέματα με άξονα τις επιστήμες και την αισθητική.
  • Αναπτύξουν εκπαιδευτικές δράσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα για ένα αισθητικό-επιστημονικό δρώμενο.
  • Δημιουργήσουν ολοκληρωμένες εμπειρίες για τους θεατές καλλιτεχνικών δρώμενων.
  • Σχεδιάσουν τις δράσεις εξωστρέφειας ενός αισθητικού χώρου επιστημών και τεχνών

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Σύγχρονες προσεγγίσεις και εκπαιδευτικά εργαλεία για την εκπαίδευση στις επιστήμες και την αισθητική.
  • Ανάπτυξη εκθεμάτων επιστήμης και αισθητικής.
  • Ανάπτυξη εκπαιδευτικών προγραμμάτων επιστημολογίας/ αισθητικής σε μουσεία επιστημών και τεχνών.
  • Τεχνικές εξωστρέφειας για μουσεία επιστημών και τεχνών.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤ55 Φιλοσοφία, Φύλο και Τέχνες

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤ55
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 10
Τύπος της ΘΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Δεύτερο (2ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική
Περίγραμμα ΘΕ

Σκοπός – Περιγραφή Θ.Ε.: Η φεμινιστική θεωρία της τέχνης αποτελεί μια ερευνητική κατεύθυνση από τις πλέον συναρπαστικές και νεωτερικές σήμερα. Η φεμινιστική θεωρία εστιάζει στις γυναίκες ως καλλιτέχνιδες, μαικήνες, θεατές και θέματα της τέχνης. Η φεμινιστική θεωρία θέτει με επιτακτικό τρόπο το ζήτημα του γυναικείου φύλου, δηλαδή την ιδέα της θηλυκότητας και την εμπειρία του να είσαι γυναίκα σε σχέση με το πεδίο της τέχνης. Η φεμινιστική θεωρία εξετάζει τους λόγους αποκλεισμού των γυναικών από την καλλιτεχνική παραγωγή παράλληλα με την πλούσια παρουσία τους ως θέματα των καλλιτεχνικών αναπαραστάσεων. Η θεωρητική πραγμάτευση έχει σκοπό: να αποκαταστήσει την αξία των γυναικών και των καλλιτέχνιδων στην τέχνη – να ασκήσει κριτική στους θεσμούς, στις αυθεντίες και τις ιδεολογίες που αποκλείουν τις γυναίκες και να αναλύσει τις αντιστάσεις από τη μεριά των γυναικών – να αναθεωρήσει τη θέση των γυναικών που παραδοσιακά αποδίδεται σε αυτές και, επομένως, να επαναπροσδιορίσει το γυναικείο υποκείμενο καλλιτεχνικής παραγωγής και θέασης. Πέρα από τον φεμινισμό, τίθεται γενικότερα το ζήτημα του φύλου, της ομοφυλοφιλίας, της παρουσίας ΛΟΑΤΚΙ και της θεωρίας Queer. Η θεωρία Queer διακρίνεται ως μια προσπάθεια αποστασιοποίησης από κάθε έμφυλη υποστασιοποίηση και από ένα αίτημα επανεξέτασης του κανονικού και του κανονιστικού στο επίπεδο του φύλου. Έτσι, προσεγγίζεται το ζήτημα του προσδιορισμού του φύλου σε σχέση με μια σειρά από πρακτικές εξουσίας που αναπτύσσονται γύρω από αυτό. Κατ’ αυτή την αντίληψη, το φύλο τίθεται όχι ως κανονιστικό αλλά ως επιτελεστικό. Οι ανωτέρω θεωρίες συνιστούν μια πολιτισμική προσέγγιση των έμφυλων προβλημάτων.

Μαθησιακά αποτελέσματα:

Μετά το πέρας της θεματικής ενότητας, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα είναι σε θέση να:

  • Αρθρογραφούν σύμφωνα με τις αρχές και τις τεχνικές ενός ενσυνείδητου λόγου για το έμφυλο ζήτημα.
  • Πραγματοποιούν συνεντεύξεις με επαγγελματίες, ειδικούς πολιτικούς και καλλιτέχνες, με στόχο να αποτυπώσουν βασικά σημεία του έμφυλου ζητήματος και τη σημασία που αυτή έχει για τον δημόσιο βίο.
  • Σχεδιάζουν εκπομπές λόγου ή ντοκιμαντέρ επικοινωνίας για το έμφυλο ζήτημα.
  • Να κρίνουν αισθητικές και καλλιτεχνικές πραγματεύσεις του έμφυλου ζητήματος.
  • Να περιγράφουν τις έμφυλες διαμάχες αποτυπώνοντας τις σύνθετες διεργασίες συγκρότησης της αισθητικής πραγματικότητας.

Γνωστικά Αντικείμενα:

  • Θεωρίες των μέσων και καλλιτεχνικών τρόπων για την αναπαράσταση του έμφυλου ζητήματος.
  • Τεχνικές συγγραφής άρθρων και λήψης συνεντεύξεων για ζητήματα έμφυλης πραγμάτευσης στις τέχνες.
  • Δημιουργία εκπομπών και ντοκιμαντέρ για το έμφυλο ζήτημα
  • Ζητήματα δεοντολογίας. Έλεγχος εγκυρότητας των πηγών. Καλές πρακτικές συνεργασίας με θεσμικούς φορείς για το έμφυλο ζήτημα.
  • Η δημοσιογραφία και η αναπαράσταση του έμφυλου ζητήματος στις τέχνες.

Αξιολόγηση φοιτητριών/τών: Εκπόνηση γραπτών εργασιών κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού εξαμήνου με συντελεστή βαρύτητας στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 40%. Τελικές γραπτές εξετάσεις, ο βαθμός των οποίων συμμετέχει στη διαμόρφωση του τελικού βαθμού της Θ.Ε. κατά 60%. Για περαιτέρω πληροφορίες μεταβείτε στον Οδηγό Σπουδών του ΕΑΠ.

Προαπαιτούμενα: Δεν υπάρχουν προαπαιτούμενα γι’ αυτή τη Θ.Ε..

Μέθοδος Διδασκαλίας: εξ αποστάσεως με χρήση της Πλατφόρμας Τηλε-εκπαίδευσης του ΕΑΠ και διεξαγωγή Ομαδικών Συμβουλευτικών Συναντήσεων (τηλε-ΟΣΣ).

ΦΙΤΔΕ Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία

Κωδικός ΘΕ: ΦΙΤΔΕ
Πιστωτικές Μονάδες ECTS: 30
Τύπος της ΜΔΕ: Υποχρεωτική
Εξάμηνο στο οποίο προσφέρεται: Τρίτο (3ο)
Γλώσσα διδασκαλίας: Ελληνική ή Αγγλική
Γενική Περιγραφή: Το αντικείμενο της Μεταπτυχιακής Διπλωματικής Εργασίας θα πρέπει να συνδέεται άμεσα με τις προηγούμενες ΘΕ του 1ου και 2ου εξαμήνου, με ιδιαίτερη έμφαση στη σχέση φιλοσοφίας και τεχνών. Η Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία μπορεί να αποτελεί (α) πρωτότυπη εμπειρική έρευνα ή  βιβλιογραφική  σύνθεση,  (β)  ερευνητικά θεμελιωμένη  παραγωγή  και  αξιολόγηση  συγκεκριμένου  πρωτότυπου  (έντυπου  ή/και ψηφιακού) υλικού, ολοκληρωμένων εκπαιδευτικών προγραμμάτων, κ.ά.

Μαθησιακά Αποτελέσματα:

Με την ολοκλήρωση της Μεταπτυχιακής Διπλωματικής Εργασίας (ΜΔΕ) η φοιτήτρια/ο φοιτητής αναμένεται να:

  • είναι σε θέση να διεξάγει πρωτότυπη έρευνα σε ζητήματα σχετικά με την φιλοσοφία και τις τέχνες
  • αναγνωρίζει, εφαρμόζει και συνδυάζει τις διαφορετικές μεθόδους και τεχνικές των γνωστικών αντικειμένων που θεραπεύονται στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα
  • γνωρίζει και τηρεί τις αρχές και τους κανόνες δεοντολογίας της επιστημονική έρευνας. 

Περίγραμμα ΘΕ

Γενικός Κανονισμός Εκπόνησης Μεταπτυχιακών Διπλωματικών Εργασιών σε ΠΜΣ με Θ.Ε. εξαμηνιαίας διάρκειας

Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με τις Προδιαγραφές – Χρήσιμο Υλικό για συγγραφή Μεταπτυχιακών Διπλωματικών Εργασιών και ανάρτηση Διπλωματικής Εργασίας στο Αποθετήριο του ΕΑΠ, μπορείτε να μεταβείτε στον Ψηφιακό Χώρο Εκπαίδευσης http://courses.eap.gr και δη στην ενότητα Πρόγραμμα Σπουδών.

Προαπαιτούμενα: Η παρουσίαση της Μεταπτυχιακής Διπλωματικής Εργασίας πραγματοποιείται μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των Θ.Ε. του Προγράμματος

 

Υποβολή αιτήσεων

Κάνε εδώ την αίτησή σου για όποιο πρόγραμμα σε ενδιαφέρει!


Κάνε αίτηση
Μετάβαση στο περιεχόμενο